Waardevolle ontmoetingen

Vorige week was de eerste ‘normale’ week van het nieuwe jaar. De nieuwjaarsrecepties weer voorbij, de eerste nieuwe voornemens beginnen al te vervagen en de dagen beginnen heel voorzichtig een klein beetje te lengen. Bij die voornemens helpt wel het logeerhondje dat wij afgelopen week in huis hadden. Heel gezellig, met de verplichting van drie maal daags naar buiten, ook met kou, regen en mistig weer. En daarbij ook op te ruimen wat het hondje achterlaat. Niet het fijnste klusje, maar het hoort erbij. Een kleine ergernis ontstaat wel als je vervolgens vol in een product stapt dat iemand anders ‘vergeten’ is op te ruimen…. Kleine ergernissen horen erbij, maar kunnen eigenlijk ook gemakkelijk worden voorkomen.

De eerst gewone week bracht ook weer de nodige ontmoetingen met zich mee. Met inwoners met wie het goed gaat en met inwoners die grote zorgen hebben. In dat laatste geval ontstaat ook bij mij soms een gevoel van onmacht. Want ondanks verwachtingen die mensen hebben, kan ik als burgemeester soms alleen aanhoren of adviseren.

De inwoners die ik bezoek omdat het ze goed gaat, hebben vaak iets te vieren. Ik schrijf hier vaker over de verhalen die zij vertellen tijdens zo’n bezoek, vaak in het kader van hun huwelijksjubileum. Die staan er voor 2025 weer volop op de kalender. Bijna 50 echtparen zijn 60 jaar getrouwd en er zijn dit jaar ook weer enkele 65-jarige huwelijken te vieren. Mooi nieuws. Ook dit jaar ga ik proberen om deze waardevolle bezoekjes in mijn agenda in te passen. Met hulp van de wethouders moet dat lukken.